brigitte
est-ce que j'ai droit à une bière ?
35 posts
25-7-2013
18:15
Enorm knappe film. Geeft eens een totaal andere visie dan die van de andere expeditieleden. Het is inderdaad uiterst moeilijk de gedachtegang en werkelijkheid achteraf te reconstitueren vooral als dat gebeurt door personen die de alpinistenwereld niet kennen en een zaalfilm misschien te ver gaat in de karikaturen. Maar de ambiance omschrijven in een paar beelden is niet eenvoudig, maar de realisator lukt hierin overtuigend.
Reinhold is niet alleen een beroepsalpinist maar hij leeft ook van zijn presentaties en boeken. Op de Nanga Parbat werd hij achtergelaten en stierf Gunther. Het was dan ook logisch te vechten tegen de belastering, de roddel en de oneer, vooral als die kwam uit de hoek van de anderen die de top bereikten en het moeilijk blijft hun geloofwaardigheid aan te vechten, ook als al de feiten tegen hun spreken.
Zoiets zou in België waarschijnlijk gerechterlijk onmogelijk zijn.
Is het een toeval dat den Eddy met die film afkwam ? Als je hier vroegere reacties terugvindt op zijn curculum vitae zou me dat verbazen. Toen hij naar beneden kwam van de Dhaulagiri met de zwaar gewonde expeditiedokter, in de steek gelaten door de expeditieleden er zijn klimschoenen en kleding moest inruilen tegen wat eten moeten diezelfde beelden in de Nanga-Parbatfilm hem zeker, in die mate akelige herinneringen opgeroepen hebben, dat hij over die film zou gezwegen hebben. Misschien schrijft hij wel eens het echte verhaal van de Huascaran-76 en de Dhaulagiri-82, maar daar vielen geen doden en kwam iedereen grotendeels door zijn inzet heelhuids terug in België.
Wat van die verhalen zou Jones uit een andere rubriek waarschijnlijk plezier doen ondanks dat in de alpinistenwereld dit soort verhalen legio is, met de bijbehorende hetze dat dit zou meebrengen. Tegenwoordig lopen er veel van die Herligkoffers rond of anderen die ofwel dwepen met een begeleide toeristische uitstap, de top haalden dank zij onderkruiperij profiterend van het werk van anderen en zich uit te voeten maken bij het kleinste probleem. Ongevallen en misrekeningen van anderen verhoogt alleen hun persoonlijk imago en eigendunk. Als er ergens een tiental klimmers verongelukken, zoals vorig jaar op de Manaslu dan is het de dag erop een wedstrijd om naar boven te gaan. En om wat spanning in de meeste everestfilmen te brengen zoals degene die juist erna werd getoond is er een opvolging van lijken die de referentiepunten markeren. Die Noorse Everest-film. Erg knap. Ik had nog nooit een relaas gezien van de chineese kant ! Vooral de tentenkampen waren impressionant.
Goed commentaar op ...
http://blogs.mediapart.fr/blog/madame-du-b/070113/le-recit-incroyable-de-lascension-du-nanga-parbat-par-reinhold-messner
