Topsport op jonge leeftijd

Dit artikle gaaft wat stof tot denken:

BRUSSEL - Het aantal sportletsels door overbelasting stijgt zienderogen bij de jeugd. Het gevolg van te eenzijdige inspanningen op te jonge leeftijd en van de grote druk van de omgeving, ouders en trainers, schrijft de Artsenkrant in haar jongste editie.



In de Verenigde Staten nam het aantal letsels, veroorzaakt door overbelasting bij jonge kinderen die sporten, van 10 procent 25 jaar geleden tot 70 procent vandaag toe. Specialiseren in één sport op jonge leeftijd en de bijna manische training die daar dag in dag uit het gevolg van is, is de hoofdoorzaak.

Ook in België neemt het aantal overbelastingsletsels sterk toe, meent dokter Jan Verstuyft van het centrum voor sportgeneeskunde van het Universitair Ziekenhuis in Gent. ,,Ik hou mijn hart vast wanneer ouders met hun kindjes op sportmedisch onderzoek komen. Op sportmedische keuringen stellen we ons vaak de vraag wie er wil uitblinken, het kind of de ouders", zegt de dokter in de Artsenkrant. ,,De druk van de ouders is heel groot en dat zeggen ook de begeleiders. Zij stellen onomwonden dat de ouders hét probleem van de jeugdsport zijn", aldus de arts.

Verminderde lichamelijke ontwikkeling

Veel artsen betreuren dat er geen speelpleinkinderen meer zijn. Uiteraard bewegen heel wat kinderen vandaag te weinig, maar het gaat niet op sommigen in een eenzijdig sportkeurslijf te dwingen. Twintig jaar gelden was de jeugdsport nog niet zo georganiseerd. Kinderen beoefenden allerlei sporten in stadsparken of op schoolpleintjes. Dat was een goede zaak voor de evenwichtige ontwikkeling.

De toename van het aantal overbelastingsletsels heeft volgens de arts ook te maken met de verminderde lichamelijke ontwikkeling bij alle kinderen. ,,De stijging van de welvaart zorgde voor een daling van de bewegingscultuur. De kinderen hebben minder ?basis? en het belastingsvermogen is niet zo groot meer". Verstuyft ziet ook excessen op het vlak van lichaamsgewichtcontrole. ,,Sommige jonge turnsters of schaatsers zijn geobsedeerd door hun lichaamsgewicht en dat kan bijvoorbeeld tot anorexia nervosa leiden".


22/03/2005 - belga - sdg


 
[last edited on 2005.03.25 09:59:12]

ze kunnen de ouders niet genoeg waarschuwen hiertegen!!
jonge kinderen kun je best zoveel mogelijk verschillende bewegingservaringen laten opdoen, da's vooral goed voor hun coördinatie later en dat wil dan weer zeggen dat ze sneller en beter technieken zullen kunnen aanleren...

in mijn lessen LO zit een topsportster al een jaar lang aan de kant: een trampolinespringster, nu 16, trainde 16 à 20u in de week en heeft een compleet uit balans getrokken rug door te sterk ontwikkelde rotatorspieren in de rug: een vrij nieuw fenomeen, recent opgedoken bij een aantal jonge trampolinespringsters... en dat noteer ik hier maar ter illustratie bij het krantenartikeltje



 
----------------
walk through life and talk to everyone

niet alleen de ouders!
Het topsportbeleid in Vlaanderen schijnt meer en meer te zeggen: talent vroeger opsporen en opleiden. Bijvoorbeeld in Tennis willen ze nu ook al straf beginnen vanaf 7 jaar...

als skimoni heb ik ook al da soort zaken gezien (dan niet op topsport-niveau maar kom)...

bv ouders die hun kind van 3 à 5 naar u brengen en zeggen 'ze moet skien op t einde van de week, willen of niet'...dan stel je je serieuze vragen over bij wie de prestatiedrang nu het grootst is...
 
----------------
www.bergsportfoto.be ===> site die blijft

Alleen competitieve sportbeoefening wordt langs alle kanten gesubsidieerd en gesponsert. Indien je niet mee kan op competitieniveau, wordt je in veel sportclubs niet als "vol" aanzien. Voor de "profesionele" trainers van deze topsporters of "toekomstige" topsporters geld maar één regel : "WINNEN en PRESTEREN" wat ook de eventuele gevolgen ook zijn. (ja want het is hun broodwinning). Men zegt wel "je slacht toch niet de kip met de gouden eieren", maar door het systeem, komt er wel altijd een "gouden" kip aan.
Je zal toch niet beweren dat het voor een lichaam goed is om steeds op of over de limiet te gaan. Het lichaam bij kwetsuur niet voldoende te laten rusten, maar geforceerd te (laten) herstellen. Bepaalde sporters ondergaan operaties waarbij ze na twee-drie weken weer competitief in orde zijn, waar "gewone normale" mensen maanden revalidatie moeten ondergaan.
De recreatieve beoefening van veel(alle) sporten wordt stiefmoederlijk behandeld en bekeken. Geen subsidiering, moeilijk sponsergelden, ... .Maar het is wel door de lidgelden en dergelijke van deze grote "grijze" massa dat de topsport kan overleven.

de link is al dood.

Ik kan me voorstellen dat topsport op jonge leeftijd idd heel slecht is voor vorming en groei van het kind. Maar als wij als land op internationaal vlak willen mee spelen dan moeten we er al op zo'n leeftijd mee beginnen. Hoe wil je anders ooit tegen 't oostblok en tegen china opboksen?
 
----------------
bunnies have more fun

Gezondheid en ontwikkeling, zowel lichamelijk als psychologisch, van een persoon(kind) is mijn inziens niet ondergeschikt aan de prestige van een volwassene, van een club, een federatie of zelfs een land. Waarom zou sport niet alleen fun en plezier en ontspanning mogen zijn voor het kind/jongere. Van zeer grote druk knapt de jongere af op een bepaalde leeftijd, is het niet psychologisch dan is het fysiek, omdat er op het lichaam (onnodige)roofbouw gepleegd werd.

wedloop van het absurde

misschien hoeven we op vlak van topsport niet tegen China of het Oost-Blok op te boksen. Die landen verschillend in sociaal- economisch zo grondig van onze samenleving, dat het absurd is dezelfde aspiraties hebben. Het overgrote deel van die landen hebben op zijn minst semi-autoritaire stelsels. Om china te nemen; op vlak van econ. ontwikkeling heeft het sinds eind jaren '90 de eerste stappen gezet naar liberalisering, maar op het politieke vlak zijn we nog ver af. Het is een samenleving van dwang, controle en angst. Eén van de manieren om uit de massa op te stijgen is topsport. Misschien is het verhelderend in deze context de topsport te zien. Willen wij onze jeugd op een zelfde manier behandelen om doelen te halen die voor een evenwichtige opvoeding van een kind in de meerderheid van de gevallen nefast is -laat staan voor de fysieke gezondheid? Misschien moeten prestaties van Chinese (en andere) topsporter(tje)s gezien worden als een vorm van zelfbevrediging van de autoritaire elite, die zichzelf zien als de verpersoonlijking van de staat -een staat die in realiteit er vaak niet voor het volk is.

Onze overheid moet kinderen in deze prestatiewedloop tegen zichzelf en tegen hun ouders beschermen. Ze zou moeten voorzien in speelpleinen, tuinen, parken etc. En als een kind echt getalenteerd is, zal het misschien van sport zijn vak maken. En nee, het zal niet op kunnen tegen -vergeef me mijn niet-genuanceerd woordgebruik- 'foie-grois-gewijs-geknede-atleetjes, maar dat ruikt dan ook naar kindermisbruik: een kind wjs maken dat het ergens plezier aan heeft, hoewel het eingelijk om andersmans plezier gaat n het kind er op lange termijn er schade aan overhoud. Want: wat na de topprestaties?

Maarten Van den Eynde